Legendarny reproduktor w hodowli koni sportowych, ogier Kannan, potomek równie legendarnego ogiera VOLTAIRE i klaczy CEMETA po og. Nimmerdor, odszedł w wieku 28 lat.

 


Kannan mimo swojego zaawansowanego wieku do końca czuł się dobrze. Chodził na krótkie spacery, codziennie wiele godzin spędzał na wybiegu. Niestety dzisiejszego ranka zawał serca zakończył jego wędrówkę na tym świecie i przeniósł go na wiecznie zielone pastwiska.

 


Poniżej prezentujemy artykuł przybliżający sylwetkę Kannana, który ukazał się w lipcowym wydaniu Świata Koni 2015 roku.

 

 

Od kilku lat popularność ogiera Kannan rośnie w zawrotnym tempie – zarówno wśród hodowców, jak i wśród jeźdźców. Coraz większa liczba tych pierwszych decyduje się na pokrycie nim swoich klaczy. A większość czołowych zawodników na świecie ma przynajmniej jednego potomka tego ogiera w stajni. Szczególnie w ostatnich miesiącach jego dzieci osiągają wielkie sukcesy na międzynarodowych arenach. A to przyczyniło się do tego, że obecnie jest on numerem jeden na świecie wśród ogierów.


Pochodzenie

Kannan przyszedł na świat 18 kwietnia 1992 r. w miejscowości Oud-Beijerland, położonej na południu Holandii. Wyhodowany został on przez małżeństwo Marietje i Wobbe Kramer, które od roku 1976 hoduje konie sportowe. Decyzja co do imienia dla tego gniadego ogierka padła dość szybo – otrzymał on imię adoptowanego przez holenderską parę dziecka z Indii. Już kilka dni po narodzinach małego Kannana hodowcy doszli do wniosku, że decyzja o połączeniu ogiera VOLTAIRE i ich klaczy CEMETA po og. Nimmerdor była strzałem w dziesiątkę. Ale pewnie i oni nie spodziewali się, jaka gwiazda przyszła na świat w ich stajni.

 

Ojciec Kannana, hanowerski VOLTAIRE (Furioso II – Gotthard – More Magic xx) był jednym z pierwszych ogierów na świecie, który jednocześnie sprawdzał się w sporcie na najwyższym poziomie oraz użytkowany był w hodowli. Do Holandii trafił w wieku dwóch lat, w roku 1981. Na początku kariery startował na nim Emile Hendrix, ale swoje największe sukcesy odnosił pod Josem Lansinkiem. Para ta zwyciężyła m.in. w Grand Prix w Berlinie w roku 1989, zajmowała też wysokie miejsca na zawodach w Calgary, Lanaken, Sztokholmie, Wiesbaden oraz w Helsinkach. Jego potomstwo dość szybko zaczęło odnosić międzynarodowe sukcesy. Do najlepszych zaliczyć trzeba klacz FINESSE RBG (m. po Gag xx) – Emile Hendrix (NED), og. CONCORDE (m. po Marco Polo) – Jose Lansink, Eric van der Vleuten (NED), PLAY IT AGAIN (m. po Pantheon xx) – Ian Millar, ALTAIRE (m. po Pele), og. FARMER (m. po Amor) oraz inne konie: Flying Electro, Flyer, Gyltaire, Dante, Hallo Hallo, Quality Time, Loro Piano Le Mato, Mexcalero czy Forever. Ogier Voltaire jest ojcem ponad 50 uznanych ogierów, a najlepszymi z nich są: wymienione wcześniej CONCORDE i FARMER oraz NOW OR NEVER M (m. po Nimmerdor), MEZCALERO (m. po Ramori Z), LEXICON (m. po Amor) czy VECHTA (m. po Joost). W Polsce używany w hodowli był ogier LE VOLTAIRE (m. po Zeolit).

 

Z wybitnym ogierem Voltaire hodowcy Kramerowie zdecydowali się połączyć swoją klacz CEMETA, córkę wybitnego ogiera Nimmerdor. Jej matką była klacz Wozieta po Le Mexico, która była pełną siostrą ogiera Le Mexico II, uznanego w Związku Oldenburskim. Państwo Kramer do tej pory swoją hodowlę opierają na klaczach z tej linii. W swoim stadzie matek mają w dalszym ciągu pełną siostrę Cemety, klacz NAMETA (matka wałacha SJORS po Voltaire) – Abdullah Al Sharbatly/KSA, klacz EVERMETA (po Mr. Blue – Nameta) oraz klacz VAN META (Quick Star – Lady Meta/Voltaire), o której wspomnę jeszcze później.

 

Klacz Cemeta została sprawdzona w sporcie w dyscyplinie skoków przez przeszkody, startując z powodzeniem do wysokości 130 cm. W 1990 roku urodziła ogiera INTEREST po Apollonios xx, który w wieku 4 lat był czempionem Holandii, w wieku 7 lat startował w finale Mistrzostw Świata Młodych Koni w Lanaken pod Gerco Schröderem (NED) oraz w tym samym roku, 1997, para ta brała udział w Mistrzostwach Europy Młodych Jeźdźców w belgijskim Moorsele, gdzie zdobyła srebrny medal w klasyfikacji zespołowej. W 1993 roku, rok po urodzeniu Kannana, na świat przyszła jego pełna siostra – Lady Meta, która startowała na poziomie 110 cm, ale okazała się niezwykle cenna dla hodowli. Jej córka – Van Meta po Quick Star (ur. 2002) startowała w konkursach 145–150 cm pod synem hodowców, Siebe Kramerem. Ten sam zawodnik dosiada obecnie klacz Bella Meta – jej córkę, (ur. 2006, konkursy 140 cm) po ogierze Triomphe de Muze. Z ponownego połączenia og. Quick Star i Lady Meta urodził się ogier Wessel (ur. 2003), który z powodzeniem startuje w konkursach 140–145 cm, obecnie pod Giampiero Garofalo (ITA). W 2009 roku urodził się wałach Eric JR. (Lord Z – Lady Meta), który w tym roku rozpoczął starty w międzynarodowych konkursach dla młodych koni, a startuje na nim Siebe Kramer. W hodowli używana jest również klacz Annemeta (po Guidam – Lady Meta). I w tym momencie w kwestii rodziny Kannana dotarliśmy do „mety”.

 

 

Kannan podczas prezentacji ogierow w lutym 2015 w Normandii, fot. GFE

 

 

Kariera sportowa

Kannan był źrebięciem o niesamowicie długich nogach i na początku miał duże problemy, aby się położyć. Czasami trwało to i pół godziny, nim posortował swoje nogi tak, że mógł się ułożyć do odpoczynku. Kannan od początku był żywym i energicznym źrebięciem. Uwielbiał wychodzić na zewnątrz i galopować z pełną prędkością po łące – tak wspomina młodziutkiego ogiera hodowca Wobbe Kramer.


Po osiągnięciu odpowiedniego wieku Kannan został zaprezentowany w pierwszym etapie selekcji ogierów KWPN. Ale nie zakwalifikował się do kolejnego.

 

W. Kramer mówi: Do tej pory nie wiem, dlaczego nie pokazał się tam dobrze. Konie najpierw pokazywane były tam na twardym podłożu, a następnie w skokach luzem w hali. Może to była przyczyna – zmiana podłoża. Ale nie ma co patrzeć w przeszłość, cieszę się, że teraz wszyscy wiedzą, jak niesamowicie utalentowany jest ten koń.

 

Na całe szczęście, o tym talencie właściciele przekonani byli już od początku i przygotowywali Kannana do kolejnych wyzwań. W roku 1995 Kannan wziął udział w czempionacie w skokach luzem dla 3-letnich koni. Podczas pierwszego etapu w Oosteind w Holandii sędziowie ocenili go bardzo wysoko, zwracając szczególną uwagę na niesamowitą potęgę skoku. Z wynikiem 9,2 pkt. zakwalifikował się on do finału w Ermelo. Jednak nie dane mu było tam zaprezentować się dobrze. Ogier, który skakał przed naszym bohaterem, uciekł z ringu, co spowodowało, że czekający w przejściu Kannan wyrwał się prezenterowi i nim udało się go ponownie złapać, przez kilka minut biegał po parkingu. W wyniku tego nieszczęśliwego zdarzenia nie zaprezentował on w pełni swoich możliwości.

Jako 4-latek Kannan rozpoczął karierę sportową i dość szybko zwrócił na siebie uwagę. Wielu jeźdźców dopytywało się o niego z chęcią zakupu. Właściciele jednak nie zdecydowali się na całkowitą sprzedaż tego konia – belgijski zawodnik Guido Bruyninx zakupił 50% udziałów.

 

Zobaczyłem Kannana w stajni u jego hodowców i od razu byłem pod ogromnym wrażeniem niesamowitego talentu tego konia. Miał on wtedy dopiero cztery lata, ale widać było, że jest to bardzo obiecujący koń. Miałem szczęście, że doszliśmy z hodowcami do porozumienia i stałem się w połowie właścicielem Kannana – powiedział Bruyninx.

 

Zawodnik ten od razu rozpoczął starty na tym ogierze i w kolejnym roku startował on na nim w cyklu zawodów dla koni 5-letnich, gdzie w finale zajął pierwsze miejsce ex aequo. Plan był taki, aby po zakończeniu sezonu sprzedać konia i rzeczywiście dość szybko ustawiła się kolejka chętnych kupców. Ale najpoważniejsza oferta przyszła od innego belgijskiego jeźdźca i handlarza końmi – Francois Mathy’ego. Kupił on część należącą do hodowców Kannana, a Guido Bruyninx zatrzymał swoją. Od tej pory startował na nim Francois Mathy Jr. i w kolejnym sezonie nowa para sięgnęła po zwycięstwo w cyklu zawodów dla koni 6-letnich w Belgii oraz zakwalifikowała się do udziału w Mistrzostwach Świata Młodych Koni w Lanaken.

Wobbe Kramer był w Lanaken, aby oglądać i wspierać konie ze swojej hodowli, gdyż w kategorii koni 7-letnich startował półbrat Kananna – ogier Interest, którego dosiadał Gerco Schröder z Holandii. Kannan przez dwa pierwsze dni skakał świetnie i zakwalifikował się do niedzielnego finału. Niestety Francois Mathy Jr. miał wypadek samochodowy, w wyniku którego złamał rękę i nie mógł startować. Jego miejsce w siodle zajął Guido Bruyninx – ostatecznie para ta zajęła 13. miejsce z wynikiem 8 pkt.

 

 

Kannan & Michel Hecart, fot.: Groupe France Elevage/GFE

 

 

Kannan kontynuował swoje sukcesy sportowe w kolejnym roku, a startował na nim ponownie G. Bruyninx. Para ta zajęła drugie miejsce w cyklu zawodów dla koni 7-letnich, a następnie zwyciężyła w Mistrzostwach Belgii w tej kategorii wiekowej.

 

Gdzie się nie pojawiał – wzbudzał on ogromne zainteresowanie i pozostawał w pamięci widzów i innych jeźdźców na bardzo długo. On był po prostu lepszy niż inne konie – wyjaśnia Bruyninx. Naprawdę trudno było mieć na nim zrzutkę, ponieważ był on tak utalentowanym koniem; niesamowicie ostrożny, miał ogromną potęgę i taki wspaniały temperament. Jestem bardzo szczęśliwy, że dane mi było jeździć na nim. To był fantastycznie współpracujący koń, który zawsze dawał z siebie wszystko – dodaje zawodnik.

 

Na początku 2000 roku ponownie nastąpiła zmiana jeźdźca – w siodle miejsce zajął Francois Mathy Jr., który rozpoczął starty na zawodach w Hiszpanii podczas cyklu Sunshine Tour w Vejer de la Frontera. Tam na Kannana uwagę zwróciła żona francuskiego zawodnika Michela Hecarta, Alexandrine Hecart. Sam zawodnik również był zachwycony ogierem i dość szybko transakcja została sfinalizowana – Kannan został sprzedany za rekordową wówczas cenę, ale jaka to była kwota, nikt jednak nie podał do wiadomości.

Nowy właściciel i jeździec, Michel Hecart, tak mówił o tym koniu kilkanaście miesięcy po zakupie:

 

Kannan był dla mnie od początku łatwym koniem do jazdy, w dużej mierze dzięki świetnej pracy poprzednich jeźdźców. Ale to również koń, który chce robić to, o co się go poprosi, bardzo chętnie współpracujący. Dobra równowaga, jezdność i chęć do pracy powodują, że nie ma z nim problemów. Jedynie musieliśmy więcej uwagi zwrócić na poprawę jego kondycji fizycznej, pracy nad siłą i umięśnieniem. Wcześniej zbyt dużo czasu spędzał on w boksie, a teraz jest odwrotnie – od 10 do 12 godzin dziennie przebywa na padoku.

 

 

fot. Brice Elvezi/GFE

 

 

Michel Hecart i Kannann już w pierwszym roku wspólnej kariery stali się mocnym elementem w ekipie Francji. W 2000 roku para ta była w drużynie, która zwyciężyła w konkursie Pucharu Narodów podczas zawodów CSIO 4* w Lizbonie/POR. Wkrótce zajęli również drugie miejsce w konkursie Grand Prix w Vichy/FRA oraz piąte w GP zawodów CSIO 5* w Gijon/ESP. Rok później podczas CSIO 5* w La Baule/FRA byli jedyną parą, której udało się pokonać bezbłędnie oba nawroty Pucharu Narodów i tym samym mieli ogromny wkład w zwycięstwie ekipy Francji w tym konkursie. W kolejnych latach para ta zwyciężała i wysoko plasowała się w konkursach Grand Prix m.in. w Deauville/FRA, Dublinie/IRL, La Courneuve/FRA, La Coruna/ESP, w konkursach Pucharu Świata – Veronie/ITA i w Genewie/SUI. W latach 2003 i 2004 Kannan i Hecart wchodzili w skład drużyny Francji, która zwyciężała w finałach Samsung Super League. Rok 2004 był rokiem olimpijskim – igrzyska olimpijskie miały być najważniejszym wydarzeniem dla tej pary. Jednak kontuzja na początku sezonu przekreśliła udział tej pary w Atenach – Kannan, co prawda, wracał już do formy, ale nie był on jeszcze gotowy na start w stolicy Grecji.

W 2005 roku para ta zdobyła Mistrzostwo Francji i wystartowała w Mistrzostwach Europy w San Patrignano/ITA. Niestety kolejne miesiące obfitowały w kolejne kontuzje i urazy, podjęto więc decyzję o zakończeniu kariery sportowej tego ogiera i tym samym od roku 2006 mógł się on w całości poświęcić drugiej – hodowlanej.

 

Choć właściwie nie tak całkiem nowej karierze – Kannan już po pierwszym sukcesach pod Michelem Hecartem był coraz bardziej doceniany przez francuskich hodowców – w roku 2001 pokryto nim 270 klaczy i to mimo wysokiej ceny, która wtedy wynosiła 8000 FF – czyli około 4 500 zł. W kolejnych latach liczba klaczy systematycznie wzrastała i obecnie Kannan kryje około 500 klaczy we Francji i niewiele mniej klaczy w pozostałych krajach Europy i świata – co daje olbrzymią liczbę ponad 1000 klaczy rocznie. Według informacji właściciela, w tym sezonie prawdopodobnie liczba ta jeszcze wzrośnie.

 

Jednak w 2009 roku Michel Hecart zdecydował się na sprzedaż Kannana – jego nowym właścicielem został Brytyjczyk Kenneth Rehil, właściciel The Stallion Company – dla niego zakup tak wspaniałego ogiera był spełnieniem marzeń. Kannan zamieszkał wkrótce w swoim nowym boksie w Twemlows Hall Stud, ale długo tam nie pozostał. W 2011 roku Arnaud Evain, prezes Groupe France Elevage (GFE), oferującej nasienie najlepszych ogierów na świecie (m.in. Lux Z, Mylord Carthago, Calvaro Z czy Cornet Obolensky), odkupił Kannana, ponieważ według niego hodowla koni sportowych we Francji potrzebowała tego wyjątkowego ogiera. Arnaud Evain w roku 2012 powiedział:

 

Właściwie codziennie odkrywamy nowego konia sportowego po Kannanie na międzynarodowych arenach. Gdy go kupiliśmy, takich koni było 120, obecnie jest ich 217, a ich liczba ciągle rośnie – wyrastają jak grzyby po deszczu. Jego potomstwo późno dojrzewa i w konkursach dla 4 i 5-letnich koni nie jest tych koni tak wiele, ale po osiągnięciu wieku siedmiu lat zaczynają pokazywać swoją klasę i talent. Potomstwo Kannana to konie z olbrzymią potęgą skoku, niezwykle ostrożne i z chęcią do pracy – tak jak sam Kannan. Dzięki tym zaletom nawet mniej doświadczeni i wyszkoleni jeźdźcy mogą osiągać na nich duże sukcesy. Jego potomstwo zawsze daje z siebie wszystko i chce skakać bezbłędnie, dlatego coraz więcej koni po nim osiąga sukcesy na międzynarodowych arenach. Wkrótce będzie on numerem 1 na świecie – wiele koni po nim dopiero zacznie się pokazywać na parkurach całego świata.

 

I jak widać, A. Evain miał rację: w roku 2011 Kannan zajmował miejsce 5. w rankingu WBFSH, w latach 2012 i 2013 zajmował drugie miejsce za ogierem Baloubet du Rouet, a w roku 2014 był już numerem jeden na świecie.

 

Potomstwo

W najnowszym rankingu WBFSH (Światowej Federacji Hodowców Koni Sportowych) najwyżej sklasyfikowanym (na 14 m.) koniem po ogierze Kannan jest klacz ALBFUEHREN’S PAILLE SF (ex Paille de la Roque), wyhodowana we Francji od klaczy po ogierze Dollar du Murier. Wcześniej startowała na niej szwajcarska amazonka Alexandra Fricker, jednak od prawie roku jeździ na niej Steve Guerdat.

Największym sukcesem tej pary jest zwycięstwo w tegorocznym Finale Pucharu Świata w skokach w Las Vegas/USA. Ale na ich koncie znajdują się też inne duże sukcesy: 1 m. w konkursie PŚ w Goeteborgu 2015 r., 3 m. w Finale Top Ten w Genewie w 2014 r., 2 m. w GP w Los Angeles CSI 5* 2014 r. czy 4 m. w GP w Paryżu CSI 5* 2014 r. S. Guerdat ma jeszcze innego konia po Kannanie, jeszcze bardziej utytułowanego – wałacha NINO DES BUISSONNETS (SF, m. po Narcos II).

To właśnie na tym koniu Szwajcar zwyciężył w klasyfikacji indywidualnej podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie w roku 2012. Do tego w latach 2012 i 2013 zajmował na nim drugie miejsca w Finałach Pucharu Świata oraz zwyciężał w wielu konkursach GP na poziomie CSI5*. Młody Irlandczyk Bertram Allen od dwóch lat prezentuje najwyższy światowy poziom na swojej siwej klaczy MOLLY MALONE V (AES, m. po Cavalier). Zwyciężył na niej w konkursie szybkości podczas Mistrzostw Świata w Caen w roku 2014 oraz zajął trzecie miejsce w Finale Pucharu Świata w Las Vegas w kwietniu 2015 roku, gdzie podobnie jak w Caen był najlepszy w konkursie szybkości. Zwycięstwa w Veronie, Dublinie czy w Lummen potwierdzają klasę zawodnika i konia. Para ta zwyciężyła również w roku 2013 w konkursie GP podczas zawodów CSI3* w Lesznie.

 

Molly Malone V i Bertram Allen podczas Mistrzostw Świata w Caen 2014 r., fot.: Leanjo De Koster/FEI

 

 

Klacz DIVA II (AES, m. po Berlioz) odnosi sukcesy pod Brytyjczykiem Benem Maherem. Na początku 2015 roku para ta zwyciężyła w konkursie GP podczas CSI5* w Wellington/USA, a także zajęła 2 m. w konkursie Pucharu Świata, również w Welllington podczas cyklu WEF. Natomiast rok 2014 zakończyła wspaniałym zwycięstwem w konkursie GP w Londynie. Ostatnio coraz więcej mówi się również o klaczy QUORIDA DE TREHO (SF, m. po Tolbiac des Forets), na której szwajcar Romain Duguet zwyciężył ostatnio w konkursie GP w La Baule podczas CSIO 5*. Wcześniej para ta triumfowała również w GP w Paryżu i Chevenes/SUI. Wiele innych koni po ogierze Kannan odnosi sukcesy w najpoważniejszych konkursach: OH D`EOLE/Gregory Wathelet, SULTAN DU CHATEAU/Laurent Guillet, H&M CARLITO C/Olivier Philippaerts, ROSANA DU PARC/Eric Lamaze, KISMET 50/Candice King, QUANNAN R/Marc Bettinger czy ZOE II/Lorenco de Luca czy PRIAM D'ISIGNY – pełny brat klaczy Albfuehrens Paille, startujacy po Jean Le Monze. Nie można też nie wspomnieć klaczy QUINTERA (OS, m. po Quick Star), na której startował Jarosław Skrzyczyński, a która w roku 2012 została sprzedana do Holandii i dosiadana jest obecnie przez Leona Thijssena.

 

 

Quintera i Jarosław Skrzyczyński, fot.: Anna Pawlak

 

 

W rankingu światowym konkurencji WKKW znaleźć można również kilku potomków ogiera Kannana: OGUSTIN DU TERROIR, KONITO czy TRESOR DE LA LOGE, jednak zajmują one dalsze miejsca.

 

Jednym z pierwszych uznanych synów ogiera Kannan był A PIKACHU DE MUZE (2000, m. po Chin Chin), który zwyciężył w Mistrzostwach Świata Młodych Koni w kategorii koni 6-letnich pod Davidem McPhersonem, a następnie został sprzedany na aukcji P.S.I. za 570 000 €. Dosiadali go później Gregory Wathelet i Billy Twomey. Niestety w kwietniu 2008 r. podczas zawodów w Grobbendonk koń ten uległ wypadkowi i musiał zostać uśpiony. Zostawił on zaledwie kilka sztuk potomstwa, z których większość startuje w konkursach 145 cm i wyżej. Innym ogierem po Kannanie jest A BIG BOY (m. po Cash), odnoszący również sukcesy sportowe pod Reinem Pillem (EST) i Alvaro Miranda de Neto (BRA).

 

 

A Big Boy i Rein Pill, fot.: Anna Pawlak

 

 

Brice Elvezi pracujący w GFE wymienia wśród najlepszych synów Kannana następujące ogiery: ULHAN DU TEMPLE (m. po Quidam de Revel), Quorioso Pre Noir (m. po Tresor de Cheux, startuje w konkursach 160 cm), PADOCK DU PLESIS (m. po Adelfos, Starty w MŚMK, obecnie pod Timothee Anciaume) i Ogrion des Champs (m. po Domino de Moyon). Mówi on również, że bardzo dobrze sprawdza się połączenie Kannana z krwią ogiera Quidam de Revel. Inni uznani synowie to: RED STAR M (m. po Cantus), BACARDI-RHUM DE MUZE (m. po Darco), NEO D`AUNOU (m. po Papillon Rouge), OLIMBOS MERZE (m. po If de Merze), PADOCK DU PLESSIS (m. po Adelfos), APPIO CLAUDIO (m. po Ramiro Z) czy KATO T Z (m. po Narcos II). Większość jego synów stacjonuje we Francji, ale miejmy nadzieję, że wkrótce w innych europejskich księgach pojawią się ciekawe młode ogiery po Kannanie.

Kannan daje się już poznać jako doskonały ojciec matek. W księdze KWPN uznanych jest dwóch jego wnuków: BACARDI VDL (po Corland), który pod Josem Lansinkiem zdobył srebrny medal podczas Mistrzostw Świata Młodych Koni w Lanaken w 2013 roku oraz ELTON JOHN TN (po Clearway), dosiadany przez Hanno Ellermanna. Również konie sportowe, takie jak QUATRIN DE LA ROQUE (po Quick Star), ENJOY LOUIS (po Coriano), CONCONCRETO APARDI (po Corland) czy ERCO VAN`T ROSAKKER (po Darco) pochodzą od klaczy po Kannanie.

W 2013 roku podczas aukcji National Foal Auction Prinsjesdag w Holandii na sprzedaż wystawione zostały dwa embriony po ogierze Kannan. Jeden z nich pochodził od klaczy Telysette K, która jest pełną siostrą ogiera BIG STAR (Quick Star – Nimmerdor) i został zakupiony za 15 000€.
Drugi od klaczy po Numero Uno kosztował 12 500 €.

 

Wszystko wskazuje na to, że w kolejnych latach Kannan w dalszym ciągu pozostanie ogierem numer jeden w światowym rankingu. Bardzo prawdopodobne jest to, że rosnąca ilość potomstwa startującego na hipodromach na całym świecie będzie odnosić coraz więcej spektakularnych sukcesów. Cieszyć może fakt, że coraz większa liczba hodowców koni sportowych w Polsce sięga po nasienie tego ogiera. Być może właśnie spośród źrebiąt urodzonych w naszym kraju wyrośnie koń światowej klasy.


Na podstawie materiałów KWPN.

Kannan podczas prezentacji ogierów w lutym 2015 r. w Normandii. fot.: Groupe France Elevage/GFE