Szukaj
Zaloguj się
Nasz bohater urodził się w 1993 roku, w stadninie Domasław (dolnośląskie). Jego hodowcą jest Mirosław Stanisz. Obecnie posiada własną stadninę (SK Durok), w której wyhodował wiele koni, między innymi ogiera Sallust S, który znany jest ze startów pod Jackiem Mierzwińskim.
Ojcem En Viable jest bardzo znany i popularny reproduktor Elvis. Konie po tym ogierze są bardzo szybkie i dokładne. W Polsce jest po nim wiele koni chodzących konkursy Grand Prix np. Joker, Ekwador, Boliwia czy Omar Plus S. Wszystkie te konie, tak jak nasz bohater, to medaliści Mistrzostw Polski.
Matka to zakupiona ze stadniny Prudnik klacz Estera, która jest po ogierze Len. Len był koniem, który z wielkimi sukcesami chodził konkursy WKKW. W 1979 roku był 4. na Mistrzostwach Europy Juniorów w Punchestown, a w 1980 roku brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie.
Jak widać rodowód En Viable jest bardzo ciekawy i można pogratulować hodowcy tak świetnego połączenia.
Jako młody koń był zawsze wesoły, lubił galopować i mimo małego wzrostu nie dawał sobą rządzić w stadzie. Gdy skończył 3 lata pojechał do stajni na wrocławskich Partynicach, gdzie przez rok sporadycznie brał udział w wyścigach. Przez długie lata był rekordzistą na dystansie 1500 metrów. W wieku czterech lat rozpoczął starty na zawodach skokowych, a jego pierwszą zawodniczką była Joanna Lewandowska. Razem brali udział w konkursach dla młodych koni i czempionatach dla koni 4-, 5- i 6-letnich. Praca z tym koniem sprawiała jej dużą satysfakcję, ponieważ od początku zaliczany był do czołówki w swoich rocznikach. Wykazywał się dużą siłą i odwagą.
Kilka lat później jego jeźdźcem został Bogusz Dąbrowski. To właśnie pod nim zaczął starty na dużych zawodach. Wiele razy pokazywali się w konkursach Dużej Rundy oraz Grand Prix na zawodach ogólnopolskich i międzynarodowych. W 2004 roku brali udział w Mistrzostwach Europy Juniorów w Vilamoura, a w 2005 roku zdobyli brązowy medal w kategorii Młodych Jeźdźców podczas Halowego Pucharu Polski w Lesznie. Z powodu kryzysu, który w tym czasie przechodziła stajnia Aleksander Elizówka starty Bogusza stały pod dużym znakiem zapytania. Właściciel konia przekazał go zawodniczce dyscypliny WKKW - Joannie Pawlak. Okres ten jednak trwał ok. 6-7 miesięcy, kiedy to znalazł się kupiec z Warszawy.
W 2006 roku koń został sprzedany Piotrowi Strzałkowskiemu i trafił do jego stajni w miejscowości Krubiczew. Stał się podstawowym koniem 14-letniego Antoniego Strzałkowskiego. Zaczynał on dopiero swoją przygodę ze startami i początkowo brali udział w zawodach dla małych koni. En Viable był zawsze spokojny i bez problemów przeprowadzał swojego juniora przez ich pierwsze wspólne parkury. W bardzo krótkim czasie para zgrała się ze sobą i zaczęła odnosić sukcesy. W późniejszym czasie przeszli do wyższych kategorii i rozpoczęli starty w konkursach 130 cm. Rundy juniorskie nie stwarzały im żadnych problemów, razem z En Viable Antek wygrał wiele takich konkursów. Już w 2008 roku wyjazdy zagraniczne zaczęły przynosić sukcesy takie jak: zwycięstwo na trudnych zawodach w Moorsele. Jednak najwięcej sukcesów przyniósł rok 2009. Są to m. in. srebrny medal na Mistrzostwach Polski w Warce oraz srebrny medal podczas finału Halowego Pucharu Polski w Janowie Podlaskim. W 2010 roku ponownie zdobyli srebrny medal na Mistrzostwach Polski w Warce i brązowy medal podczas HPP w Janowie Podlaskim.
Ponadto dwukrotnie brali udział w Mistrzostwach Europy: Harad de Jardy (2009 r.) i Hoofddrop (2010 r.)
Poprosiłam Antoniego o kilka słów wspomnień o En Viable: "Jest to dla mnie szczególny koń, właściwie to jego zasługa, że nauczyłem się jeździć. Był moim profesorem i dzięki jego charakterowi nie bałem się startów, bo on zawsze mi pomagał. Na nim wystartowałem w pierwszych zawodach ogólnopolskich, rundach juniorskich, Mistrzostwach Polski i Mistrzostwach Europy. Pierwsze sukcesy zacząłem odnosić właśnie na tym koniu. Również dzięki niemu nauczyłem się zarówno wygrywać jak i przegrywać. Pamiętam nasz pierwszy wyjazd na ME, przed startem zjadł mnie stres i poczułem się zupełnie "zielony", a on spokojny - pewnie pokonywał parkur jakbyśmy byli na treningu w domu."
En Viable był koniem bezproblemowym, jego zachowanie nie zmieniało się pod wpływem wyjazdów na zawody. Był wprost stworzony do roli profesora. Dlatego w roku 2010 Antoni przesiadł się na inne konie, a na "diabełku" zaczęła jeździć jego siostra Janina Strzałkowska. Jak wiadomo historia lubi się powtarzać i w tym przypadku było tak samo. Janina szybko zaczęła odnosić sukcesy. W roku 2011 zdobyła srebrny medal podczas Mistrzostw Polski Dzieci (Jaszkowo), a w 2012 roku zdobyła złoty medal w Drzonkowie. Startowała również na Mistrzostwach Europy w Ebreichsdorfie i była najlepszą zawodniczką w kategorii dzieci podczas zawodów CSI w Poznaniu (2012 r.).
Obecnie En Viable jest w dobrej formie zdrowotnej, jako zasłużony koń dla rodziny Państwa Strzałkowskich zostanie w ich stajni na dożywotnim wypoczynku.
Od tego roku beztrosko biega po padokach, czasami wyjeżdża na spokojną wycieczkę po lesie. Jako, że zawsze był ciekawski lubi wyjeżdżać poza teren ośrodka, żeby pod siodłem zwiedzać pobliskie tereny. W związku z tym, że dość długą część życia prowadził swoich juniorów, teraz to oni zapewniają mu wspaniałą i radosną emeryturę.
Uważam, że jest to koń zasługujący na specjalną uwagę, ponieważ z wieloma sukcesami przeprowadził przez parkury aż pięciu juniorów.
W dniu wczorajszym (22.02.2017) w wieku 24 lat lat odszedł na wiecznie zielone pastwiska niezbyt duży wzrostem, ale wielki sercem do walki ogier En Viable.
„Jest nam bardzo smutno bo odszedł nie tylko wspaniały koń sportowiec, bardzo waleczny i nigdy nie poddający się. Wczoraj odszedł nasz prawdziwy przyjaciel. Jesteśmy mu z siostrą bardzo wdzięczni za to, że wspierał nas wprowadzając do dużego sportu. Nie da się przecenić jego roli. Przez całe swoje sportowo czynne życie był naprawdę koniem bezproblemowym. Nie miewał na ogół kontuzji. Niestety nie doczekał kolejnych urodzin. Choroba okazała się tym razem silniejsza od niego.” powiedział nam w rozmowie telefonicznej Antoni Strzałkowski.
